Uzun yıllardır Ege veya Akdenizin bir sahil sahil kasabasına yerleşme planları yaptığımız için, internet erişimimiz olduğu her fırsatta google’da bu hayali daha önce gerçekleştirmiş insanların bloglarını bulup favorilerimize ekliyorduk. Şu linte bulacağınız sayfaya takip ettiğim blogların listesini ekledik, arzu edenler yararlanabilirler.
Şehirlerden kaçıp güneye yerleşenlere ait blogları, hem hayalimizi bizden önce gerçekleştirenlerin çok kıymetli olan tecrübelerinden yararlanmak, hem de büyükşehir kaosundan bir an için de olsa sıyrılarak nefes alabilmek için takip ediyorduk.
Favorilerimize kaydettiğimiz blogları hafta sonları ziyaret edip neler olmuş neler bitmiş diye incelerken, güncelleme yapanlar ile uzun süredir bir hareket olmayan blogları da kendi aralarında kategorize etmek gerektiğini fark ettik. Bu nedenle blog klasöründe ex-blog adında yeni bir klasör açmamız kaçınılmaz oldu. Bazen yıllarca takip ettiğimiz blogların bir süre sonra artık yeni birşeyler eklenmeme durumları oluyordu ki, (mesela “Bostancık” isimli blog bunlardan birisidir) bunları da zaman içinde ex-blog’a taşımak zorunda kaldık.
Ah bir de “geri dönenler” veya “konum değiştirenler” sahneye çıktığında, yaşanan hayal kırıklığı… Yıllarca, gün gün, sıfırdan başlanılan bir kaçış hikayesini takip etmişken “biz artık şehire dönmeye karar verdik, yazları geleceğiz”ciler, “yurtdışından gelen iş teklifini değerlendirmenin, yeni doğan oğlumuzun geleceği açısından mantıklı olacağına karar verdik”çiler… Her biri ayrı kırgınlık yarattı, can sıktı. Sanki hayal ettiğimiz yaşamın sağlamasını yapmışlar da, hesabın kitaba uymadığın tespit etmişler gibi umudumuzu zedeledi.
Ancak hiçbiri adım adım aradıkları arsayı bulup, kurşun kalemle planlarını çizdikleri evi bin bir güçlük ama bir o kadar keyifle tamamlayarak tam ohh diyecekken eşini, yol arkadaşını kaybeden blog(lar) kadar canımızı yakmadı. Şehirden köye yerşenlere ait her bloğu “bir gün biz de yaşayacağız” umudu ile takip ettiğimiz düşünülünce ne demek istediğimizi, bu zamansız gidişlerin ne kadar büyük bir can sıkıntısı yaşattığını tahmin edersiniz…
Dahasının olmayacağını düşündüğümüz bir anda, Serdar beyin bloğu aracılığı ile okuduğumuz şu satırlar, bizi yerle yeksan etti.
“…çok büyük hayalimizdi Bodrum ya da Datça’ya yerleşmek. Ne yazık ki gerçekleştiremedik. Canım Mücom 12 Mayıs 2014 günü akciğer kanserine yenik düştü…”
Bu satırları okuduk ve çok düşündük, düşündükçe tekrar tekrar okuduk.
Yaşamlarımızın sonuna geldiğimizde, çok azımız daha fazla para kazanamadığımız için pişmanlık duyar.
Gerçek anlamda pişmanlığımız ziyaret etmediğimiz yerler, beslemediğimiz ilişkiler, almadığımız riskler içindir.
Robin Sharma
Diğer tüm etkenlere ek olarak şahit olduğumuz bu gerçek hikayeler, zaman planımızı tekrar gözden geçirmemize ve biran önce hayalini kurduğumuz yaşama başlamamızı hızlandırdı.
Soru, düşünce, eleştiri ve önerileriniz yazılarımızı geliştirebilmemiz için önemli. Düşüncenizi aşağıdaki “Bir Yorum Yapın” alanına yazarak bizimle paylaşırsanız seviniriz.